Northrop P-61 Black Widow

Czarna Wdowa to jeden z najbardziej oryginalnych samolotów II wojny światowej, myśliwiec nocny amerykańskiej produkcji, pierwszy zaprojektowany właśnie w tym celu, prototyp oblatany w 1942 roku, natomiast seryjna produkcja modelu P-61A rozpoczęła się w 1943r. Zbudowany, podobnie jak Lightning, w układzie dwukadłubowym. Wyposażony w dwa gwiazdowe silniki Pratt&Whitney o mocy 1500kW każdy, umieszczone w oddzielnych kadłubach połączonych skrzydłami i ogonem, w pierwotnej wersji także w dwie wieżyczki, jendą w nosie a drugą na szczycie "gondoli" pomiędzy kadłubami, obie posiadające po 4 karabiny maszynowe M2 kalibru 12,7mm. Ostatecznie zostawiono tylko górną wieżyczkę, zamiast drugiej montując cztery karabiny 20mm, które początkowo miały być montowane pod skrzydłami, ostatecznie zainstalowane tuż za przednim kołem. Takie rozwiązanie pozwoliło też zwiększyć ilość paliwa, którą mógł przenosić samolot z 2044 do 2445l. Górna wieżycza mogła być kontrolowana przez każdego z 3 członków załogi (pilota, operatora radaru oraz strzelca). W niektórych wersjach ograniczano górną wieżyczkę blokując jej możliwość ruchu i pozwalając strzelać z niej jedynie pilotowi. Dodatkowym wyposażeniem był noktowizor dla pilota oraz miejsce na 2880kg bomb na zaczepach pod skrzydłami.

Pierwsze P-61 zostały wysłane do walki pod koniec 1943 roku na Pacyfiku, swój pierwszy lot bojowy zaczynając 26 czerwca 1944 z lotniska na wyspie Saipan. Począwszy od pierwszego skutecznego zestrzelenia japońskiego bombowca Mitsubishi G4M przez 6. Szwadron Myśliwców Nocnych, do samego konca wojny Czarne Wdowy broniły amerykańskich baz przez nękającymi je dotąd japońskimi bombami. Działania P-61 w Europie zaczęły się od sprowadzenia ich do Anglii 23 maja 1944 aby zwalczać pociski V1. W drugiej połowie 1944 roku zostały przebazowane do Francji, gdzie wykonywały nocne naloty na cele naziemne, nie odnosząc spektakularnych sukcesów nad Luftwaffe.

Najbardziej znana z Czarnych Wdów to "Lady in the Dark" z 548. Dywizjonu Myśliwców Nocnych, która zaliczyła dwa zestrzelenia nie oddając ani jednego strzału, pierwsze 14 sierpnia 1944 (Nakajima Ki-43 Hayabusa), drugie zaś następnego dnia (Ki-44 Shoki "Tojo").

Free JavaScripts provided
by The JavaScript Source